چه کسانی در رستوران برج میلاد غذا نوش جان میکنند؟ + عکس
بر این اساس، یک پرس غذا برای یک نفر در قسمت "وی آی پی" آن به قیمت تقریبا سه چهارم حقوق یک کارگر در ماه یعنی 280 هزارتومان است. یعنی اگر یک خانواده 4 نفره در قسمت وی آی پی این برج بخواهند یک وعده غذا میل بفرمایند می بایست بیش از یک میلیون و یکصد و بیست هزار تومان پرداخت نمایند.
در کافی شاپ برج میلاد نیز برای هر نفر حداقل هفتاد هزار تومان ناقابل دریافت می شود. هم‌چنین در رستوران برج گردان این برج هر پرس غذا بیش از یکصد و شصت و هشت هزار تومان محاسبه می گردد!
کسی بخیل نیست که تهران آنقدر سرمایه‌دار داشته باشد که برای یک وعده غذای خود به اندازه هزینه زندگی ماهیانه سه خانوار 4 نفره یک وعده غذا میل بفرمایند و صدا و سیمای جمهوری اسلامی که قرار بود مثلا تریبون مستضعفین و پابرهنگان باشد نیز بصورت غیر رسمی آن را تبلیغ کند و از آن طرف هم مدیر برج میلاد، سپر سینه کرده و با افتخار از راه اندازی آن سخن بگوید و قیمت‌های نجومی آن را توجیه کند.
اما دردآور این است این مطلب در جلوی چشم میلیون‌ها بیننده صدا و سیما به سمع و نظر مردم محروم جامعه رسانده شد تا دهها میلیون ایرانی که توان خوردن یک وعده غذا در یکی از رستوران‌های تهران را نداشتند این را ببینند و صدا و سیما هم بیش از پیش این موضوع را نشان بدهد که "رسانه ملی" لفظ اشتباهی است و از این پس باید بگوییم "رسانه‌ی بالا شهری‌ها"...
به راستی آیا تا به حال مسئولین محترم فکر کردند که هدف از تاسیس برج میلاد چه بوده است؟ این برج نماد چه چیزی است؟ نماد انقلاب اسلامی؟ نماد قشر پابرهنه؟ نماد انقلابی با آن آرمان‌های عظیم مردمی؟ یا نماد رسوخ خوی اشرافیت و تجمل‌گرایی در مسئولین؟!
و یا در این رستوران و کافی شاپ قرار است کدام قشر از مردم جامعه بیایند و غذا نوش جان کنند؟ این رستوران جز برای استفاده‌ی یک قشر محدود سرمایه‌دار و احیانا از این پس به عنوان مکانی برای دور هم جمع شدن حلقه‌ها و لابی‌های خاص سیاسی و اقتصادی به درد کار دیگری هم می‌خورد؟
آیا اخلاقا و شرعا ما مجاز به مصرف میلیاردها تومان از بیت المال برای این برج و رستورانش بودیم یا نه؟ آیا بهتر نبود به جای این کار، گره از کار هزاران مشکلی که در نقاط محروم تهران و ایران دارد باز می کردیم؟ کدام راه به صواب و ثواب نزدیک‌تر است